Η Ικαρία είναι ένα μαγευτικό και διαχρονικό νησί, όπου οι κάτοικοι ζουν μέχρι εκατό χρόνια. Τα νερά του Αιγαίου είναι ξεκάθαρα με κρυμμένες αμμώδεις παραλίες και βραχώδη εδάφη. Το τοπίο ποικίλλει καθώς υπάρχουν πλούσια, δασωμένα φαράγγια και καταπράσινοι λόφοι. Τα νερά είναι γεμάτα με ψάρια και αστακούς, καθιστώντας αυτό το νησί παράδεισο για τους λάτρεις των θαλασσινών.
Μνημεία
Νας: Αρχαία πόλη όπου κατά την μυθολογία κατοικούσαν οι Ναϊάδες. Στην αρχαιότητα χτίστηκε ένα από τα πιο φημισμένα Ιερά, αφιερωμένο στην Ταυροπόλο Αρτέμιδα. Από το αρχαίο λιμάνι σώζεται σήμερα η προκυμαία, και από το Ναό κυρίως το δάπεδο. Βρίσκεται δυτικά του Αρμενιστή. Ο Νας είναι ευρέως γνωστός ως τόπος εναλλακτικού τουρισμού και γυμνισμού, με πληθώρα σκηνών να στήνονται στο πράσινο, ήσυχο τοπίο εκατέρωθεν του ποταμού που καταλήγει στην παραλία. Πεζοπορώντας προς την ενδοχώρα μετά τον αρχαίο ναό υπάρχει μικρός καταρράκτης.
Οινόη: Αρχαία πρωτεύουσα του νησιού. Ονομαζόταν και Διονυσιάδα. Σήμερα σώζονται ίχνη από το τείχος που περιέκλειε την πόλη, καθώς και ερειπωμένο οίκημα της Βυζαντινής περιόδου. Τα ευρήματα ευρίσκονται στην σημερινή περιοχή Κάμπο.
Δράκανο: Αρχαία πόλη που θεωρείται και πατρίδα του Διονύσου. Βρίσκεται στην περιοχή Φανάρι στο ανατολικότερο σημείο του νησιού. Σήμερα σώζονται ερείπια του αρχαίου κάστρου και πάνω στο ύψωμα ο Πύργος του Δράκανου, κυκλικό οικοδόμημα Αλεξανδρινής εποχής, του 4ου π.Χ. αιώνα.
Θερμαί: Πόλη της αρχαιότητας με τις γνωστές ραδιούχες ιαματικές πηγές. Βρίσκεται λίγο ανατολικότερα από τα σημερινά Θέρμα (βυθίστηκαν από σεισμό τη ρωμαϊκή εποχή).
Κάστρο του Κοσκινά: Φρούριο Βυζαντινής εποχής, έργο του 10ου αιώνα, κοντά στο χωριό Κοσοίκια στη βόρεια περιοχή του νησιού. Μέσα στο φρούριο βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Δοργανά.
Μουσείο Κάμπου: Εκτίθενται αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα από τα ερείπια της αρχαίας Οινόης, όπως συλλογές από εργαλεία νεολιθικής εποχής, αγγεία όλων των εποχών της αρχαιότητας, πήλινα ειδώλια, ανάγλυφα επιτύμβια, νομίσματα, κ.ά.
Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας: Χτίστηκε τον 17ο αιώνα. Βρίσκεται δυτικά του Αγ. Κηρύκου κοντά στον Ξυλοσύρτη. Μέσα στο μοναστήρι βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Μακαρίου.
Μοναστήρι της Παναγίας στο Μουντέ: Μοναστήρι του 13ου αιώνα με τοιχογραφίες και παλιές εικόνες. Βρίσκεται κοντά στο Χριστό Ραχών σε μια καταπράσινη τοποθεσία με εκπληκτική θέα.
Μοναστήρι της Οσίας Θεοκτίστης: Βρίσκεται στο χωριό Πηγή κοντά στον Κάμπο. Η εκκλησία είναι αγιογραφημένη με την τεχνική φρέσκο ακολουθώντας Αγιορείτικη διάταξη.
Ιερά μονή Μαυριανού: Βρίσκεται στις δυτικές ακτές του νησιού, ενώ στους τουρίστες είναι γνωστή κυρίως για τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα.
Αξιοσημείωτο αξιοθέατο αποτελεί και ένας μεγάλος ορεινός βράχος σε απόκρημνη πλαγιά, τον οποίο οι κάτοικοι αποκαλούν περιπαιχτικά «Γεώργιο Παπανδρέου», καθώς θυμίζει πολύ το προφίλ του «γέρου της δημοκρατίας».
Παραλίες
Την Ικαρία την χαρακτηρίζει η άγρια ομορφιά. Πυκνή βλάστηση, ψηλά βουνά, ποτάμια, χαράδρες, και αρκετές όμορφες παραλίες. Εκτός από τις αμμουδιές, πολλές παραλίες είναι με βότσαλο, ενώ υπάρχουν και αρκετές ερημικές χωρίς άμεση πρόσβαση με αυτοκίνητο. Οι πιο γνωστές παραλίες και τουριστικά μέρη βρίσκονται στο βόρειο τμήμα του νησιού στην περιοχή του Αρμενιστή-Ράχες: η Μεσαχτή, το Λιβάδι, ο Νας, το Γιαλισκάρι, και στην περιοχή του Ευδήλου: ο Κάμπος, το Παρθένι, το Καραβόσταμο. Στο νότιο τμήμα, στην περιοχή του Αγίου Κηρύκου συναντάμε αξιόλογες προσβάσιμες παραλίες στον Ξυλοσύρτη και το Φάρο. Μια νεότερη πολυσύχναστη παραλία στην νοτιοδυτική πλευρά, είναι οι Σεϋχέλλες, γνωστή για το γαλάζιο χρώμα των νερών της, που δημιουργήθηκε λόγω κατολισθήσεων απο τις εργασίες για την κατασκευή τούνελ στο Μαγγανίτη. Πιο απομονωμένες παραλίες εξίσου ωραίες είναι οι: Άρης, Κιόνι, Αϊ-Γιώργης (Δράκανο), και άλλες.
Πολλές από τις βόρειες παραλίες είναι εκτεθειμένες στο ανοιχτό, συνήθως τρικυμιώδες Ικάριο Πέλαγος, εκτός από τον Ιούνιο και κυρίως το Σεπτέμβριο (αλλά όχι αποκλειστικά). Σε ορισμένες από αυτές τις παραλίες (Μεσαχτή, Νας) όταν υπάρχει κακοκαιρία σχηματίζονται επικίνδυνα θαλάσσια ρεύματα, όπως υποδεικνύουν αντίστοιχες πινακίδες, και εφίσταται η προσοχή στους λουόμενους.
Σεϋχέλλες
Νας
Παραλία Μεσακτής
Ηλιοβασίλεμα στο Σκουρδουλιάρη
Ιαματικά Λουτρά
Η ιστορία των λουτρών είναι συνδεδεμένη με την ιστορία του τόπου μας. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τα λουτρά, όπως επίσης αρχαίοι Έλληνες γιατροί, φυσικοί, ιστορικοί, και γεωγράφοι ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με τις πηγές και τα μεταλλικά ύδατα. Στα Ασκληπιεία από τον 13ο π.Χ. αιώνα χρησιμοποιούσαν τα λουτρά για θεραπευτικούς λόγους. Πρώτος παρατηρητής των ιαματικών υδάτων υπήρξε ο ιστορικός Ηρόδοτος που προηγήθηκε του Ιπποκράτη, περιγράφοντας μάλιστα αρκετές ιαματικές πηγές. Οι πηγές της Ικαρίας θεωρούνται μεταξύ των πλέον θεραπευτικών πηγών του κόσμου.
Υπάρχουν οκτώ θερμοπηγές ανάμεσα στις δεκαεπτά κυριότερες ιαματικές πηγές της Χώρας μας, που αναβλύζουν σε διάφορα σημεία του νησιού. Η πλέον γνωστή είναι τα Θέρμα, στην περιοχή του Δήμου Αγίου Κηρύκου, με μεγάλη επισκεψιμότητα, κυρίως από ηλικιωμένους. Ανήκουν στην κατηγορία των θερμών ραδιενεργών αλιπηγών (πλησίον της θάλασσας) διαφέροντας μεταξύ τους ως προς την ένταση της ραδιενέργειας και την θερμοκρασία.
Από αυτές οι πηγές Θερμό και Χλιό – Θερμό βρίσκονται δυτικά του Αγίου Κηρύκου και σε απόσταση 2.500 μ. και 1.800 μ. αντίστοιχα στην περιοχή Λευκάδας. Η πηγή Μουσταφά – Λίτζα βρίσκεται σε μικρή απόσταση ανατολικά του Επαρχείου μέσα στην πόλη του Αγ. Κηρύκου. Πέντε πηγές του Σπηλαίου του Παμφίλη, του Κράτσα, της Αρτέμιδος και του Απόλλωνος βρίσκονται στην περιοχή των Θερμών. Υπάρχουν μη αξιοποιημένες πηγές στην περιοχή Λευκάδα αλλά και στα Θέρμα, που βρίσκονται δίπλα στην θάλασσα. Στη βορειοανατολική ακτή του νησιού υπάρχει η πηγή της Αγίας Κυριακής. Στην περιοχή του Ξυλοσύρτη αναβλύζει μια άλλη πηγή 10 μέτρα από τη θάλασσα με την ονομασία «Αθάνατο νερό». Το νερό της πηγής αυτής, διουρητικό, βοηθάει στην αποβολή λίθων και άμμου από τα νεφρά και την κύστη.
Την υψηλή ραδιενέργεια των πηγών της Ικαρίας διαπίστωσε πρώτος ο Μ. Περτέσης τα έτη 1936 και 1938. Η πρώτη μελέτη της αξιοποίησης των θερμομεταλλικών πηγών της Ικαρίας έγινε το 1962 από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α. Κ. Μακρή). Σύμφωνα με την μελέτη του Υπουργείου Συντονισμού (1980), παρατηρούνται αλλαγές στην συγκέντρωση του ραδονίου και στην χημική σύσταση των πηγών. Τα ύδατα των θερμομεταλλικών πηγών Ικαρίας θεωρούνται κατάλληλα για την θεραπεία των παρακάτω παθήσεων:
- Υπόξεις και χρόνιοι ρευματισμοί όπου περιλαμβάνονται διάφορες μορφές αρθρίτιδας.
- Ουρική αρθρίτιδα.
- Νευραλγίες, νευρίτιδες και μυΐτιδες.
- Γυναικολογικές παθήσεις.
- Διαταραχές των ενδοκρινών αδένων.
- Ορισμένες περιπτώσεις ανωμαλιών του κυκλοφορικού συστήματος.
- Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος.
- Δερματικές παθήσεις.
Κυριότεροι Οικισμοί
Οι μεγαλύτερες πόλεις και οικισμοί του νησιού είναι ο Άγιος Κήρυκος, ο Εύδηλος και ο Χριστός Ραχών. Άλλα μεγάλα χωριά και τουριστικά μέρη είναι ο Αρμενιστής, το Καραβόσταμο, το Γιαλισκάρι, ο Μαγγανίτης και ο Κάμπος. Οι κάτοικοι δεν είναι συγκεντρωμένοι, αλλά κατοικούν σχεδόν στο σύνολο του νησιού. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση από το Καρκινάγρι, το οποίο μέχρι αρκετά πρόσφατα επικοινωνούσε με το υπόλοιπο νησί μόνο μέσω θαλάσσης και όταν ο καιρός το επέτρεπε, αφού δεν υπήρχε δρόμος που να το συνδέει.
-
Ο Άγιος Κήρυκος τη νύχτα
-
Εύδηλος, το βόρειο λιμάνι του νησιού
-
Ο Αρμενιστής, τουριστικό κέντρο
-
Χριστός Ραχών
